AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU (1894-1973)
Türk halk ozanı.
7 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda bir gözünü kaybetti. Diğer
gözünü ise bir değneğin batması sonucunda kaybetti. Babasının, Aşık Veysel’e
oyalanması için aldığı sazla önce başka ozanların türkülerini çalmaya başladı.
1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer’in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp
söylemeye başladı. Aşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Aşık
Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri’nde saz hocalığı yaptı.
1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı. 1970’li yıllarda Hümeyra,
Fikret Kızılok, Esin Afşar gibi bazı müzisyenler Aşık Veysel’in deyişlerini
düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı. Şarkışla’da her yıl adına şenlikler yapılır.
Eserlerinde Türkçe’si yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Yaşama sevinciyle hüzün,
iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi. Doğa, toplumsal olaylar, din ve
siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır.
Aşık Veysel, 25 Ekim 1894 yılında Sivas’da doğmuş, 21 Mart 1973 yılında Sivas’da ölmüştür.
www.andokulegitimgerecleri.com
(0212) 522 45 08
